عاشقانه ها

- به روایتی آدم ها سه دسته ان...- و منم جزو دسته ی سومم!- امشب بذارین یکمی از ابراز پشیمونی براتون بگم.- نه، بذارین اول از انصاف بگم.- از بخشش بگم بهتره.- وقتی کسی نتونه خودش رو بعد از سه سال ببخشه، چطور میتونه انتظارِ بخشیده شدن از طرف مقابل رو داشته باشه!- پس این قلبی که نصفِ شبی به تپش افتاده رو آرومش کن+ [آقای ستاره دریایی همچنان تایپ میکند...]- من تا امروز عقیده داشتم، خطاهایی که میکنیم خیلی ارزشمندن اگه ازشون درس بگیریم.+ اما زندگیِ تباه شده ی دیگران چی؟- درس میگیرن که از آدم های احمقی مثل تو فاصله بگیرن+ آهان! الان بهتر شد!+ اما جایِ خالی ای که، بیشتر از سه ساله که پر نشده چی؟- حتما خودت همینجوری لذت میبری- شاید انقدر دسته سومی هستی و میدونی که توی این سه سال آنچنان تغییری نکردی، که جرات نمیکنی یکی دیگه رو اذیت کنی+ چه میدونم! :(+ اما من هنوز هم شبانه روزم پُر از یادِ خانومِ ستاره دریاییه.- دیگه وقت خوابه- میدونی که چند ساعت دیگه ارائه داری و کلی پروژه و این هفته وقت سر خاروندن هم نداری!+ باشد!+ شب بخیر5 دسامبر 2022 + نوشته شده در دوشنبه چهاردهم آذر ۱۴۰۱ ساعت 11:1 توسط پویا  |  عاشقانه ها...

خب ترم فال هم تموم شد. خیلی سخت بود. خیلی. به نظر میاد احتمالا آخرین درس های زندگیم رو گذروندم.پشت بندش (بر وزن آماده به دست!) باید میرفتم یه کنفرانس (میتینگ) توی شیکاگو.من همیشه عاشق آسمون خراش و برج بودم. عاشق شهرهای بزرگ بودم. عاشق ترافیک و مترو و اتوبوس بودم.اما تا وارد شهر شدم همه چی غمزده بود..خیلی شبیه تهران و رم بود. هر چند که من عاشق تهران و رم بودم. عاشق آدماش هم بودم :)شاید دیگه نتونم تو اینجور شهرها زندگی کنم.همه چیزش برای من یادآورِ خاطراتِ گذشته بوداز این شهرِ سرد و دلگیر که بگذریم، یکی از بهترین اتفاق ها برای من دیدار با بابک تفرشی بود که از پونزده شونزده سال پیش که مشترک مجله نجوم بودم میشناختمش. سخنرانیش بی نظیر بود. شاید حتی یه انگلیسی زبان هم نتونه یک ساعت اینطوری حرف بزنه!در مجموع،بدونِ شک، این یکی از دلگیرترین سفرهای باارزشِ زندگیم بود!14 دسامبر 2022 + نوشته شده در پنجشنبه بیست و چهارم آذر ۱۴۰۱ ساعت 6:35 توسط پویا  |  عاشقانه ها...

قاعدتا امروز باید تو ایران ۲۵ آذر باشه.دقیقا یکسال پیش امروز بود که ایتالیای عزیز رو ترک کردم..اگه بگم نمیدونم دلیل انتخاب این روز چی بوده، دروغ گفتم..اما خواستم بنویسم که به یاد داشته باشم..خواستم به خودم یادآوری کنم که از پورت ها و گیت ها که رد میشدم فقط به قولم و به هدفم فکر میکردم..خواستم به یاد بیارم سه سال تلاشم رو برای رسیدن به این نقطه از زندگیم..به یاد بیارم شبانه روز هایی که چیزی برای از دست دادن نداشتم جز قولی که داده بودم..تولدت مبارکِ آدم هایی باشه که قدرِ حضورِ امضادارِت رو بدونن.16 دسامبر 2022 + نوشته شده در جمعه بیست و پنجم آذر ۱۴۰۱ ساعت 5:12 توسط پویا  |  عاشقانه ها...